Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

flow of a stream

  • 1 perfluo

    perfluere, perfluxi, perfluxus V
    flow/run through; flow on/along; stream (with moisture); flow (drapery)

    Latin-English dictionary > perfluo

  • 2 cursus

    cursus, ūs, m. [id.], a running ( on foot, on a horse, chariot, ship, etc.), a course, way, march, passage, voyage, journey, etc. (very freq.).
    I.
    Lit.
    1.
    Of living beings:

    ingressus, cursus, accubitio, etc.,

    Cic. N. D. 1, 34, 94:

    ibi cursu, luctando... sese exercebant,

    Plaut. Bacch. 3, 3, 24; cf. id. Most. 1, 2, 73, and Hor. A. P. 412:

    quique pedum cursu valet, etc.,

    Verg. A. 5, 67:

    cursu superare canem,

    Hor. Ep. 1, 18, 51:

    milites cursu exanimati,

    Caes. B. G. 2, 23:

    huc magno cursu intenderunt,

    at full speed, id. ib. 3, 19:

    magno cursu concitatus,

    id. B. C. 1, 70:

    cursu incitatus,

    id. ib. 1, 79; 3, 46; Auct. B. Alex. 20; cf.:

    in cursu esse,

    Cic. Att. 5, 16, 1; cf. II. fin. infra:

    strictis gladiis cursu in hostem feruntur,

    advance at a run, Liv. 9, 13, 2:

    effuso cursu,

    id. 2, 50, 6:

    eo cursu proripere, ut, etc.,

    id. 24, 26, 12; 31, 21, 6:

    eo cursu, Auct. B. Alex 30: eodem cursu contendere,

    right onward, Caes. B. C. 2, 35; cf. id. B. G. 6, 67: citato cursu. Just. 11, 15, 2:

    cursus in Graeciam per tuam provinciam,

    Cic. Att. 10, 4, 10:

    quis umquam tam brevi tempore tot loca adire, tantos cursus conficere potuit?

    id. Imp. Pomp. 12, 34:

    (terrae) tuis non dicam cursibus, sed victoriis lustratae sunt,

    id. ib. 2, 5:

    agmen cursūs magis quam itineris modo ducit,

    Curt. 5, 13, 5; 6, 1, 12; Just. 15, 3, 11; 11, 8, 2:

    Miltiades cursum direxit, quo tendebat,

    Nep. Milt. 1, 6; Vell. 2, 19, 4; 1, 4, 1:

    Ulixi per mare,

    Hor. C. 1, 6, 7:

    iterare cursus relictos,

    id. ib. 1, 34, 4:

    Naxon, ait Liber, cursus advertite vestros,

    Ov. M. 3, 636 et saep.; cf. B.: cursum per [p. 504] auras Derigere, Verg. A. 6, 194; so of flying, Ov. M. 2, 838; 4, 787 al.—
    b.
    Cursum tenere (in a march or on shipboard), to hold one's course, to maintain a direct course:

    equites cursum tenere atque insulam capere non potuerant,

    Caes. B. G. 4, 26 fin.:

    Dionysius cum secundissimo vento cursum teneret,

    Cic. N. D. 3, 34, 83; Caes. B. G. 5, 8; cf. 2. b. —
    2.
    Of inanimate objects:

    solis cursus lunaeque meatus Expediam,

    Lucr. 5, 77; cf. id. 5, 772 al.:

    lunae,

    id. 5, 629; cf. id. 5, 630:

    stellarum,

    Cic. Rep. 6, 17, 17:

    neque clara suo percurrere fulmina cursu Perpetuo possint,

    Lucr. 1, 1003:

    si lacus emissus lapsu et cursu suo ad mare profluxisset,

    Cic. Div. 1, 44, 100; so of the course or flow of a stream, Ov. M. 1, 282; 9, 18; Plin. 5, 24, 20, § 85:

    longarum navium,

    Caes. B. G. 5, 8; cf. Cic. Mur. 15, 33; id. Off. 3, 12, 50 al.:

    Aquilonis et Austri,

    Lucr. 5, 688; cf. id. 6, 302:

    menstrui,

    Plin. 11, 39, 94, § 230:

    quadripertiti venarum,

    id. 16, 39, 76, § 195 et saep.—
    b.
    Cursum tenere, as supra, 1. b.:

    tanta tempestas subito coorta est, ut nulla earum (navium) cursum tenere posset,

    Caes. B. G. 4, 28.—
    B.
    Meton.
    1.
    Cursum exspectare, to wait for a fair wind (lit. for a passage), Cic. Att. 5, 8, 1.—
    2.
    (Abstr. pro concr.) Cursus publici, in the time of the emperors, posts or relays divided into stations, for the speedy transmission of information upon state affairs, Cod. Just. 12, 51; Cod. Th. 8, 5; Inscr. Orell. 3181; 3329; cf.

    . equi publici,

    Amm. 14, 6, 16:

    vehicula publica,

    id. 21, 13, 7:

    cursus vehicularius,

    Capitol. Ant. P. 12, 3:

    vehicularis,

    Dig. 50, 4, 18, § 4:

    cursus fiscalis,

    Spart. Had. 7; v. Suet. Aug. 49.—
    II.
    Trop. (freq. in Cic. and Quint.), a course, progress, direction, way:

    qui cursus rerum, qui exitus futurus sit,

    Cic. Fam. 4, 2, 3; cf. Tac. H. 4, 34; id. Agr. 39:

    implicari aliquo certo genere cursuque vivendi,

    Cic. Off. 1, 32, 117:

    vitae brevis cursus, gloriae sempiternus,

    id. Sest. 21, 47:

    reliquus vitae cursus,

    id. Phil. 2, 19, 47:

    totius vitae cursum videre,

    id. Off. 1, 4, 11:

    omnem vitae suae cursum conficere,

    id. Cael. 17, 39:

    in omni vitae cursu optimum visum est, ut, etc.,

    Macr. S. 1, 2, 3:

    temporum,

    Cic. Fam. 6, 5, 2:

    tuorum honorum,

    id. ib. 3, 11, 2; cf. Tac. H. 1, 48:

    continuus proeliorum,

    id. Agr. 27 al.:

    cursus vocis per omnis sonos,

    Cic. de Or. 3, 61, 227:

    cursus verborum,

    id. ib. 1, 35, 161; so of the motion or flow of discourse, etc., id. Part. Or. 15, 52; Quint. 8, prooem. § 27;

    9, 4, 70: cursus hic et sonus rotundae volubilisque sententiae,

    Gell. 11, 13, 4:

    quem enim cursum industria mea tenere potuisset sine forensibus causis, etc.,

    Cic. Phil. 8, 4, 11; cf. id. Or. 1, 4:

    nos in eodem cursu fuimus a Sullā dictatore ad eosdem fere consules,

    id. Brut. 96, 328; so,

    esse in cursu,

    to go on, continue, Ov. M. 13, 508; id. F. 6, 362.

    Lewis & Short latin dictionary > cursus

  • 3 fluō

        fluō fluxī, fluxus, ere    [FLV-], to flow, stream, in contrarias partīs: flumen quod inter eum et castra fluebat, Cs.: naturā: fluxit in terram Remi Cruor, H.: sudor fluit undique rivis, V.: fluunt lacrimae more perennis aquae, O.: fluit ignibus aurum, melts, O.— To flow, overflow, run down, drip: madidāque fluens in veste Menoetes, V.: fluentes buccae, dripping: tantum, yield (of the grape), V.: cum fluvius sanguine fluxit: sudore, O.— To flow, stream, pour, throng, glide: nodoque sinūs conlecta fluentīs, V.: ramos compesce fluentīs, spreading, V.: Ad terram fluit devexo pondere cervix, droops, V.: relictis Turba fluit castris, pour forth, V.: ad terram fluens, sinking, V.— To pass away, fall away, fall off, vanish: fluent arma de manibus: poma, O.: Cuncta fluunt, are changing, O.—Fig., to flow, spring, arise, come forth, go, proceed: ex eius linguā melle dulcior fluebat oratio.— To roll, flow, move, spread: doctrina longe lateque: de libris nostris sermonem: Hoc fonte derivata clades In patriam fluxit, H.: res ad voluntatem nostram fluentes.—Of persons: (Herodotus) quasi sedatus amnis fluit.—Of speech, to be fluent, be verbose, be monotonous: efficiendum est ne fluat oratio: Cum flueret lutulentus (Lucilius), H.— To pass away, dissolve, vanish, perish: tarda fluunt tempora, H.: mollitiā: lassitudine vires, L.: voluptas corporis: Spes Danaūm, V.
    * * *
    fluere, fluxi, fluxus V
    flow, stream; emanate, proceed from; fall gradually

    Latin-English dictionary > fluō

  • 4 flumen

    flūmen, ĭnis, n. [id.], a flowing of water; and concr., a flood, stream, flowing or running water (syn.: fluvius, amnis, rivus).
    I.
    In gen. (mostly poet.): Romane, aquam Albanam cave lacu contineri, cave in mare manare suo flumine sinas, an old prophetic formula ap. Liv. 5, 16, 9:

    rapidus montano flumine torrens,

    Verg. A. 2, 305; cf. Ov. R. Am. 651:

    visendus ater flumine languido Cocytos errans,

    Hor. C. 2, 14, 17:

    inde sequemur Ipsius amnis iter, donec nos flumine certo Perferat,

    Val. Fl. 8, 189: et Tiberis flumen vomit in mare salsum, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 453 ed. Vahl.); cf.:

    teque pater Tiberine tuo cum flumine sancto,

    id. ib. 6, 1 (Ann. v. 55 ib.):

    donec me flumine vivo Abluero,

    in a living, running stream, Verg. A. 2, 719; cf.: quin tu ante vivo perfunderis flumine? Auct. ap. Liv. 1, 45, 6 (for which:

    aqua viva,

    Varr. L. L. 5, § 123 Müll.).—In plur.:

    nymphae venas et flumina fontis Elicuere sui,

    streams, Ov. M. 14, 788:

    frigida Scamandri,

    Hor. Epod. 13, 14:

    Symaethia circum Flumina,

    Verg. A. 9, 585:

    limosa potat,

    Ov. M. 1, 634; cf.:

    Tantalus a labris sitiens fugientia captat Flumina,

    Hor. S. 1, 1, 69:

    maritima immittere in piscinas,

    Varr. R. R. 3, 17, 9.
    II.
    In partic., a river.
    A.
    Lit. (the predominant signif. of the word both in prose and poetry): quod per amoenam urbem leni fluit agmine flumen, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 177 ed. Vahl.); cf.:

    ut flumina in contrarias partes fluxerint,

    Cic. Div. 1, 35, 78:

    Scipio biduum moratus ad flumen, quod inter eum et Domitii castra fluebat,

    Caes. B. C. 3, 37, 1:

    aurea flumina,

    Lucr. 5, 911:

    habet non tantum venas aquarum terra, ex quibus corrivatis flumina effici possunt, sed et amnes magnitudinis vastae, etc.,

    Sen. Q. N. 3, 19; cf. Cic. Rep. 2, 5:

    nec ullum hoc frigidius flumen attigi,

    id. Leg. 2, 3, 6:

    nos flumina arcemus, dirigimus, avertimus,

    id. N. D. 2, 60, 152:

    una pars (Galliae) initium capit a flumine Rhodano, continetur Garumna flumine... attingit etiam flumen Rhenum, etc.,

    Caes. B. G. 1, 1, 6 sq.; 1, 2, 7:

    inter montem Juram et flumen Rhodanum,

    id. ib. 1, 6, 1:

    flumen est Arar, quod, etc.,

    id. ib. 1, 12, 1:

    flumen Dubis,

    id. ib. 1, 38, 4:

    non Seres, non Tanain prope flumen orti,

    Hor. C. 4, 15, 24:

    Veliternos ad Asturae flumen Maenius fudit,

    Liv. 8, 13, 5 Drak. N. cr.:

    terrarum situs et flumina dicere,

    Hor. Ep. 2, 1, 252:

    secundo flumine ad Lutetiam iter facere coepit,

    with the stream, Caes. B. G. 7, 58, 5 (cf. secundus, 2. a.):

    magnum ire agmen adverso flumine,

    against the stream, Caes. B. G. 7, 60, 3; cf. Verg. G. 1, 201; Liv. 24, 40. —Prov.:

    flumine vicino stultus sitit, like,

    starves in the midst of plenty, Petr. Fragm. p. 899 Burm.—
    2.
    Transf., of other things which flow in streams or like streams, a stream, flood ( poet. and in post-Aug. prose):

    sanguinis,

    Lucr. 2, 354; 4, 1029:

    largoque humectat flumine vultum,

    flood of tears, Verg. A. 1, 465:

    laeta magis pressis manabunt flumina mammis,

    streams of milk, id. G. 3, 310:

    flumina jam lactis, jam flumina nectaris,

    Ov. M. 1, 111: rigido concussae flumine nubes Exonerabantur, a torrent of rain, Petr. poët. Sat. 123; cf.:

    ut picis e caelo demissum flumen,

    a stream of pitch, Lucr. 6, 257:

    magnesia flumine saxa,

    in the magnetic stream, id. 6, 1064:

    effusaeque ruunt inopino flumine turbae,

    i. e. in a vast stream, Sil. 12, 185; cf. Verg. A. 11, 236:

    aëris,

    a current of air, App. de Mund. p. 61, 33 Elm. p. 258 Bip.—
    B.
    Trop., of expression, a flow, fluency, stream:

    orationis flumine reprehensoris convicia diluuntur,

    Cic. N. D. 2, 7, 20:

    flumen orationis aureum,

    id. Ac. 2, 38, 119:

    orationis,

    id. de Or. 2, 15, 62; cf.:

    flumen verborum volubili tasque,

    id. Or. 16, 53:

    gravissimorum op timorumque verborum,

    id. de Or. 2, 45, 188:

    inanium verborum,

    id. N. D. 2, 1, 1:

    Lysias... puro fonti quam magno flumini propior,

    Quint. 10, 1, 78; 9, 4, 61; cf. id. 10, 1, 61; Petr. 5 fin. —And fig.:

    neque concipere neque edere partum mens potest, nisi ingenti flumine litterarum inundata,

    Petr. 118.

    Lewis & Short latin dictionary > flumen

  • 5 fluo

    flŭo, xi, xum, 3 (archaic form of the sup.: FLUCTUM, acc. to Prisc. p. 817 P.; cf.: fluo, fluctum, Not. Tir. From this form are derived fluctio and fluctus. In Lucr. 6, 800, the correct read. is laveris, not flueris, v. Lachm. ad h. l.), v. n. [Gr. phlu-, phlusai, anaphluô, etc.; Lat. fleo, fletus; flumen, fluctus, etc.; orig. one root with fla-, to blow, q. v. and cf. Curt. Gr. Etym. p. 302], to flow (cf.: mano, labor, etc.).
    I.
    Lit.: per amoenam urbem leni fluit agmine flumen, Enn. ap. Macr. S. 6, 4 (Ann. v. 177 ed. Vahl.); cf.:

    ut flumina in contrarias partes fluxerint,

    Cic. Div. 1, 35, 78:

    flumen quod inter eum et Domitii castra fluebat,

    Caes. B. C. 3, 37, 1; cf.

    also: aurea tum dicat per terras flumina vulgo Fluxisse,

    Lucr. 5, 911:

    fluvius Eurotas, qui propter Lacedaemonem fluit,

    Cic. Inv. 2, 31, 96:

    Helvetiorum inter fines et Allobrogum Rhodanus fluit,

    Caes. B. G. 1, 6, 2:

    Arar in utram partem fluat,

    id. ib. 1, 12, 1:

    ea, quae natura fluerent atque manarent, ut aqua,

    Cic. N. D. 1, 15, 39: fluens unda, water from a stream (opp.: putealis unda, spring-water), Col. 1, 5, 1:

    in foveam,

    Lucr. 2, 475; cf. id. 5, 271:

    fluxit in terram Remi cruor,

    Hor. Epod. 7, 19; cf. Luc. 6, 61:

    imber,

    Ov. P. 4, 4, 2:

    sanguis,

    id. M. 12, 312:

    fluit de corpore sudor,

    id. ib. 9, 173; cf.:

    sudor fluit undique rivis,

    Verg. A. 5, 200:

    aes rivis,

    id. ib. 8, 445:

    nudo sub pede musta fluunt,

    Ov. R. Am. 190:

    madidis fluit unda capillis,

    drips, id. M. 11, 656:

    cerebrum molle fluit,

    id. ib. 12, 435:

    fluunt lacrimae more perennis aquae,

    id. F. 2, 820:

    fluens nausea,

    Hor. Epod. 9, 35; cf.:

    alvus fluens,

    Cels. 2, 6:

    fluit ignibus aurum,

    becomes fluid, melts, Ov. M. 2, 251.—
    B.
    Transf.
    1.
    Of bodies, to flow, overflow, run down, drip with any fluid.— With abl.:

    cum fluvius Atratus sanguine fluxit,

    Cic. Div. 1, 43, 98; Ov. M. 8, 400:

    cruore fluens,

    id. ib. 7, 343:

    sudore fluentia brachia,

    id. ib. 9, 57; cf.:

    fluunt sudore et lassitudine membra,

    Liv. 38, 17, 7; 7, 33, 14; cf. id. 10, 28, 4:

    pingui fluit unguine tellus,

    Val. Fl. 6, 360:

    vilisque rubenti Fluxit mulctra mero,

    overflows, Sil. 7, 190. —Without abl.:

    madidāque fluens in veste Menoetes,

    Verg. A. 5, 179:

    fluentes cerussataeque buccae,

    dripping with paint, Cic. Pis. 11, 25 (cf. Cic. de Or. 2, 66, 266, 2. b. infra):

    Graeculae vites acinorum exiguitate minus fluunt,

    i. e. yield but little wine, Col. 3, 2, 24; 3, 2, 5; 12, 52, 1.—With acc. of kin. signif.:

    Oenotria vina fluens,

    Claud. Laud. Stil. 2, 264.—
    2.
    To move in the manner of fluids, to flow, stream, pour:

    inde alium (aëra) supra fluere,

    to flow, Lucr. 5, 514 and 522:

    unde fluens volvat varius se fluctus odorum,

    id. 4, 675 sq.; cf.:

    principio omnibus a rebus, quascumque videmus, Perpetuo fluere ac mitti spargique necesse est Corpora, quae feriant oculos visumque lacessant: Perpetuoque fluunt certis ab rebus odores, Frigus ut a fluviis, calor a sole, aestus ab undis Aequoris,

    id. 6, 922 sq.:

    aestus e lapide,

    id. 6, 1002:

    venti,

    id. 1, 280:

    fluit undique victor Mulciber,

    Sil. 17, 102:

    comae per levia colla fluentes,

    flowing, spreading, Prop. 2, 3, 13; cf.:

    blanditiaeque fluant per mea colla rosae,

    id. 4 (5), 6, 72:

    vestis fluens,

    flowing, loose, id. 3, 17 (4, 16), 32:

    tunicisque fluentibus,

    Ov. A. A. 3, 301:

    nodoque sinus collecta fluentes,

    Verg. A. 1, 320; cf.

    also: balteus nec strangulet nec fluat,

    Quint. 11, 3, 140:

    nec mersa est pelago, nec fluit ulla ratis,

    floats, is tossed about, Mart. 4, 66, 14:

    ramos compesce fluentes,

    floating around, spreading out, Verg. G. 2, 370:

    ad terram fluit devexo pondere cervix,

    droops, id. ib. 3, 524:

    omnisque relictis Turba fluit castris,

    pour forth, id. A. 12, 444:

    olli fluunt ad regia tecta,

    id. ib. 11, 236;

    so of a multitude or crowd of men: densatis ordinibus effuse fluentem in se aciem excepere,

    Curt. 6, 1, 6.—
    b.
    Pregn., of bodies, to pass away, fall away, to fall off or out, to vanish:

    excident gladii, fluent arma de manibus,

    Cic. Phil. 12, 3, 8:

    capilli fluunt,

    Cels. 6, 1; Plin. 27, 4, 5, § 17:

    sponte fluent (poma) matura suā,

    Ov. Am. 2, 14, 25:

    quasi longinquo fluere omnia cernimus aevo,

    Lucr. 2, 69; cf.:

    cuncta fluunt omnisque vagans formatur imago,

    Ov. M. 15, 178: dissolvuntur enim tum demum membra fluuntque, Lucr. 4, 919:

    surae fluxere,

    Luc. 9, 770:

    buccae fluentes,

    fallen in, lank, Cic. de Or. 2, 66, 266.
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to flow, spring, arise, come forth; to go, proceed:

    ex ejus (Nestoris) lingua melle dulcior fluebat oratio,

    Cic. de Sen. 10, 31:

    carmen vena pauperiore fluit,

    Ov. Pont. 4, 2, 20:

    Calidii oratio ita libere fluebat, ut nusquam adhaeresceret,

    Cic. Brut. 79, 274:

    in Herodoto omnia leniter fluunt,

    Quint. 9, 4, 18; cf.

    also: grammatice pleno jam satis alveo fluit,

    id. 2, 1, 4:

    quae totis viribus fluit oratio,

    id. 9, 4, 7:

    oratio ferri debet ac fluere,

    id. 9, 4, 112.— Transf., of the writer himself:

    alter (Herodotus) sine ullis salebris quasi sedatus amnis fluit,

    Cic. Or. 12, 39; cf.:

    (Lucilius) cum flueret lutulentus,

    Hor. S. 1, 4, 11; 1, 10, 50; 1, 7, 28:

    facetiis,

    Plaut. Mil. 4, 8, 12:

    multa ab ea (luna) manant et fluunt, quibus animantes alantur augescantque,

    Cic. N. D. 2, 19, 50:

    haec omnia ex eodem fonte fluxerunt,

    id. ib. 3, 19, 48:

    dicendi facultatem ex intimis sapientiae fontibus fluere,

    Quint. 12, 2, 6; 5, 10, 19; 5, 9, 14:

    omnia ex natura rerum hominumque fluere,

    id. 6, 2, 13:

    nomen ex Graeco fluxisse,

    id. 3, 4, 12:

    ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum,

    Cic. Fin. 2, 11, 34; Quint. 1, 1, 12:

    unde id quoque vitium fluit,

    id. 11, 3, 109; 7, 3, 33:

    Pythagorae doctrina cum longe lateque flueret,

    spread itself, Cic. Tusc. 4, 1, 2:

    multum fluxisse video de libris nostris variumque sermonem,

    id. N. D. 1, 3, 6:

    sic mihi tarda fluunt ingrataque tempora,

    flow, pass, Hor. Ep. 1, 1, 23:

    in rebus prosperis et ad voluntatem nostram fluentibus,

    going, Cic. Off. 1, 26, 90: rebus supra votum fluentibus, Sall. H. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 2, 169 (Hist. 1, 101 Dietsch); Tac. H. 3, 48; Just. 23, 3; cf.:

    rebus prospere fluentibus,

    succeeding, prospering, Tac. Or. 5; id. A. 15, 5: illius rationes quorsum fluant, proceed, Attic. ap. Cic. Att. 9, 10, 4; cf.:

    res fluit ad interregnum,

    Cic. Att. 4, 16, 11;

    cuncta in Mithridatem fluxere,

    Tac. A. 11, 9.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of speech, etc., to flow uniformly, be monotonous:

    efficiendum est ne fluat oratio, ne vagetur, etc.,

    Cic. de Or. 3, 49, 190:

    quod species ipsa carminum docet, non impetu et instinctu nec ore uno fluens,

    Tac. A. 14, 16; cf. Cic. Brut. 79.—Pregn., to dissolve, vanish, perish:

    qua (voluptate) cum liquescimus fluimusque mollitia,

    Cic. Tusc. 2, 22, 52:

    fluens mollitiis,

    Vell. 1, 6, 2; 2, 88, 2:

    cetera nasci, occidere, fluere, labi, nec diutius esse uno et eodem statu,

    Cic. Or. 3, 10:

    fluit voluptas corporis et prima quaeque avolat,

    id. Fin. 2, 32, 106:

    fluentem procumbentemque rem publicam populi Romani restituere,

    Vell. 2, 16 fin. —Hence,
    1.
    fluens, entis, P. a.
    A.
    Lax, relaxed, debauched, enervated, effeminate:

    inde soluti ac fluentes non accipiunt e scholis mala ista, sed in scholas afferunt,

    Quint. 1, 2, 8:

    Campani fluentes luxu,

    Liv. 7, 29, 5:

    incessu ipso ultra muliebrem mollitiem fluentes,

    Sen. Tranq. 15:

    fluentibus membris, incessu femineo,

    Aug. Civ. D. 7, 26.—
    B.
    Of speech,
    1.
    Flowing, fluent:

    sed in his tracta quaedam et fluens expetitur, non haec contorta et acris oratio,

    Cic. Or. 20, 66:

    lenis et fluens contextus,

    Quint. 9, 4, 127.—
    2.
    Lax, unrestrained:

    ne immoderata aut angusta aut dissoluta aut fluens sit oratio,

    Cic. Or. 58, 198:

    dissipata et inculta et fluens oratio,

    id. ib. 65, 220;

    and transf. of the speaker: in locis ac descriptionibus fusi ac fluentes sumus,

    Quint. 9, 4, 138.— Adv.: flŭenter, in a flowing, waving manner (very rare):

    res quaeque fluenter fertur,

    Lucr. 6, 935 (but not ib. 520, where the correct read. is cientur;

    v. Lachm.): capillo fluenter undante,

    App. M. 2, p. 122, 7. —
    2.
    fluxus, a, um, P. a. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    Lit., flowing, fluid:

    elementa arida atque fluxa, App. de Mundo: sucus,

    Plin. 9, 38, 62, § 133:

    vas fluxum pertusumque,

    i. e. leaking, Lucr. 6, 20.—
    2.
    Transf., flowing, loose, slack:

    ipsa crine fluxo thyrsum quatiens,

    Tac. A. 11, 31:

    habena,

    Liv. 38, 29, 6:

    amictus,

    Luc. 2, 362; cf.:

    ut cingeretur fluxiore cinctura,

    Suet. Caes. 45 fin.:

    fluxa arma,

    hanging slack, loose, Tac. H. 2, 99.—
    (β).
    Pregn., frail, perishable, weak:

    corpora,

    Tac. H. 2, 32; cf.:

    spadone eviratior fluxo,

    Mart. 5, 41, 1:

    (murorum) aevo fluxa,

    Tac. H. 2, 22. —
    B.
    Trop.
    1.
    Lax, loose, dissolute, careless:

    animi molles et aetate fluxi dolis haud difficulter capiebantur,

    Sall. C. 14, 5: cf.:

    animi fluxioris esse,

    Suet. Tib. 52:

    duces noctu dieque fluxi,

    Tac. H. 3, 76:

    spectaculum non enerve nec fluxum,

    Plin. Pan. 33, 1:

    fluxa atque aperta securitas,

    Gell. 4, 20, 8.—
    2.
    Pregn., frail, weak, fleeting, transient, perishable:

    res nostrae ut in secundis fluxae, ut in adversis bonae,

    decayed, impaired, disordered, Cic. Att. 4, 2, 1: hujus belli fortuna, ut in secundis, fluxa;

    ut in adversis, bona,

    id. ad Brut. 1, 10, 2:

    res humanae fluxae et mobiles,

    Sall. J. 104, 2:

    divitiarum et formae gloria fluxa atque fragilis est,

    id. C. 1, 4; cf.:

    instabile et fluxum,

    Tac. A. 13, 19:

    fluxa auctoritas,

    id. H. 1, 21:

    cave fidem fluxam geras,

    Plaut. Capt. 2, 3, 79:

    fides,

    Sall. J. 111, 2; Liv. 40, 50, 5; cf.:

    fluxa et vana fides,

    unreliable, unstable, id. 28, 6, 11; Tac. H. 2, 75; 4, 23:

    studia inania et fluxa,

    id. A. 3, 50 fin.:

    fluxa senio mens,

    id. ib. 6, 38.— Adv.: fluxē, remissly, negligently (post-class. and rare):

    more vitae remissioris fluxius agens,

    Amm. 18, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > fluo

  • 6 flūmen

        flūmen inis, n    [FLV-], a flowing, flood, stream, running water: rapidus montano flumine torrens V.: languidum, H.: vivo perfundi flumine, L. secundo flumine iter facere, down stream, Cs.: adverso flumine proficisci, up stream, Cs.: flumina fontis, O.: a labris sitiens fugientia captat Flumina, H.: Scamandri flumina, H.— A river: ut flumina in contrarias partīs fluxerint: moratus ad flumen, Cs.: flumen est Arar, quod, etc., Cs.: Tanain prope flumen orti, H.: Tiberinum, V.: Himellae, V.—Person., a river, river-god: Conveniunt flumina, O.: flumine Gange Edita, O.— A stream, flood: umectat flumine voltum, of tears, V.: pressis manabunt flumina mammis, of milk, V.: lactis, nectaris, O.—Fig., a flow, fluency, stream, affluence: ingeni: orationis.
    * * *
    river, stream

    Latin-English dictionary > flūmen

  • 7 adfluō (aff-)

        adfluō (aff-) fluxī, fluxus, ere,    to flow to, flow towards, flow by: amnis utrisque castris adfluens, L.—Fig., to glide quietly: nihil rumoris adfluxit, i. e. was heard.—To stream towards, in philos., of ideas: cum infinita imaginum species a deo adfluat; and of pleasure as streaming upon the senses, C.—Of time: adfluentes anni, flowing on, H. — Meton., of a multitude, to throng, flock, pour: comitum adfluxisse numerum, V.—To flow in, abound: voluptatibus: cui cum domi otium atque divitiae adfluerent, S.

    Latin-English dictionary > adfluō (aff-)

  • 8 fluentum

    flŭentum, i, n. [fluo], a flow, flood; in concr., running water, a stream, river.
    I.
    Lit. ( poet. and in post-class. prose; usually in plur.):

    fluenta Lubrica,

    Lucr. 5, 949:

    Xanthi,

    Verg. A. 4, 143:

    rauca (Cocyti),

    id. ib. 6, 327:

    Tiberina,

    id. ib. 12, 35: cum inter fluenta tibiis fidibusque concineret, i. e. by the Euripus, Flor. 2, 8, 9:

    Jordanis,

    Vulg. Num. 13, 30.—In sing., App. de Deo Socr. p. 52; Aus. Mos. 10, 59; Avien. Perieg. 32; Prud. steph. 12, 32.—Of milk:

    tonans (Juppiter) suxit fluenta mammarum,

    Arn. 4, 141.—
    II.
    Transf., a stream of fire (cf. fluctus, II. A. 2.): flammarum, App. de Mundo, p. 73 (shortly before, flumina); a stream or current of air, Lucr. 5, 278; al. fluenteis for fluentis.

    Lewis & Short latin dictionary > fluentum

  • 9 rivus

    rīvus, i, m. [root ri- (li-), to flow, drop; Gr. limnê;cf. liris; Sanscr. rīna, flowing; cf. ripa], a small stream of water, a brook (cf.: fluvius, amnis).
    I.
    Lit.: rivus est locus per longitudinem depressus, quo aqua decurrat, cui nomen est apo tou rhein, Dig. 43, 21 (de rivis), 1:

    rivorum a fonte deductio,

    Cic. Top. 8, 33:

    prostrati in gramine molli Propter aquae rivum,

    by a waterbrook, Lucr. 2, 30; so,

    aquae,

    id. 5, 1392; Hor. C. 3, 16, 29; cf. Inscr. Orell. 51:

    omnia flumina atque omnes rivos, qui ad mare pertinebant, etc.,

    Caes. B. C. 3, 49; 3, 37; cf. 3, 88 fin.; Hor. Ep. 1, 10, 7:

    pronus,

    id. ib. 1, 10, 21; id. C. 1, 29, 11:

    mobiles,

    id. ib. 1, 7, 14; cf.

    celeres,

    id. ib. 3, 11, 14:

    gelidi,

    id. ib. 3, 13, 7; id. Ep. 1, 18, 104:

    claudite jam rivos,

    Verg. E. 3, 111:

    tenuis fugiens per gramina rivus,

    id. G. 4, 19.—Prov.: e rivo flumina magna facere, to magnify an insignificant object; or, as we say, to make a mountain of a mole-hill, Ov. P. 2, 5, 22.—
    B.
    Transf.
    1.
    An artificial water-course, channel, canal, Dig. 7, 1, 61; 8, 3, 15; 8, 4, 11.—
    b.
    A gutter, Vitr. 8, 6 (7), 1 al.—
    2.
    Of other liquids, a stream, etc. (mostly poet.):

    manabat venis ferventibus argenti rivus et auri,

    Lucr. 5, 1256:

    lactis uberes,

    Hor. C. 2, 19, 11:

    sanguinis,

    Verg. A. 11, 668; Liv. 26, 23; Curt. 4, 9, 13:

    sudoris,

    Verg. A. 5, 200:

    lacrimarum,

    Ov. M. 9, 655:

    ignium,

    Plin. 2, 106, 110, § 236:

    rivis currentia vina,

    Verg. G. 1, 132.—
    II.
    Trop., a stream (very rare;

    v. rivulus, II.): liquidus fortunae rivus,

    Hor. Ep. 1, 12, 9: facundiae rivus, Lact. Opif. Dei, 20 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > rivus

  • 10 defluo

    defluere, defluxi, defluxus V INTRANS
    flow/glide/run down; decend/fall; flow/stream away; float/swim/row downstream; flow/drain/die/melt/slip away, fade/disappear; originate/stem, be derived from

    Latin-English dictionary > defluo

  • 11 aestus

    aestus, ūs (archaic gen. aesti, Pac. 97 Rib.; rare form of nom. plur. aestuus). m. [kind. with aestas and Gr. aithô; v. aestas], an undulating, boiling, waving, tossing; a waving, heaving, billowy motion.
    I.
    Lit.
    A.
    Of fire; hence, in gen., fire, glow, heat (orig. in relation to its flashing up; while fervor denotes a glowing, ardor a burning, and calor a warming heat; yet it was early used for warming heat;

    v. the following example): nam fretus ipse anni permiscet frigus et aestum,

    heat and cold are blended, Lucr. 6, 364 (for which calor, id. 6, 368, 371 al.):

    multa aestu victa per agros,

    id. 5, 1104:

    exsuperant flammae, furit aestus ad auras,

    Verg. A. 2, 759:

    caniculae,

    Hor. C. 1, 17, 18; so id. Ep. 1, 8, 5:

    labore et aestu languidus,

    Sall. J. 51.—In plur.:

    neque frigora neque aestus facile tolerabat,

    Suet. Aug. 81.—So of midday heat:

    aestibus at mediis umbrosam exquirere vallem,

    Verg. G. 3, 331 (cf. Cic. Ac. 2, 22: ille cum aestuaret, umbram secutus est).—And of the heat of disease (of [p. 63] wounds, fever, inflammation, etc.): ulceris aestus, Att. ap. Cic. Tusc. 2, 7, 19:

    homines aegri cum aestu febrique jactantur,

    Cic. Cat. 1, 13.—
    B.
    The undulating, heaving motion of the sea, the swell, surge: fervet aestu pelagus, Pac. ap. Cic. de Or. 3, 39; hence, meton. for the sea in agitation, waves, billows:

    delphines aestum secabant,

    Verg. A. 8, 674:

    furit aestus harenis,

    id. ib. 1, 107:

    aestus totos campos inundaverant,

    Curt. 9, 9, 18.—In Verg. once of the boiling up of water in a vessel: exsultant aestu latices, Aen. 7, 464.—
    C.
    Esp., the periodical flux and reflux or ebb and flow of the sea, the tide (cf. Varr. L. L. 9, 19; Mel. 3, 1:

    aestus maris accedere et reciprocare maxime mirum, pluribus quidem modis, sed causa in sole lunāque,

    Plin. 2, 97, 99); Plaut. As. 1, 3, 6: quid de fretis aut de marinis aestibus dicam? quorum accessus et recessus ( flow and ebb) lunae motu gubernantur, Cic. Div. 2, 14 fin.:

    crescens,

    Plin. 2, 100, 97, § 219:

    decedens,

    id. ib.:

    recedens,

    id. 2, 98, 101, § 220: secundus, in our favor, Sall. Fragm. ap. Gell. 10, 26, 2: adversus, against us, id. ap. Non. 138, 8.—
    II.
    Trop.
    A.
    The passionate ferment or commotion of the mind, the fire, glow, ardor of any ( even a good) passion (cf. aestuo, II. A.):

    et belli magnos commovit funditus aestus (genus humanum),

    has stirred up from their very bottom the waves of discord, Lucr. 5, 1434:

    civilis belli aestus,

    Hor. Ep. 2, 2, 47 (cf. id. C. 2, 7, 15):

    repente te quasi quidam aestus ingenii tui procul a terrā abripuit atque in altum abstraxit,

    Cic. de Or. 3, 36:

    hunc absorbuit aestus quidam gloriae,

    id. Brut. 81:

    stultorum regum et populorum continet aestus,

    Hor. Ep. 1, 2, 8:

    perstet et, ut pelagi, sic pectoris adjuvet aestum,

    the glow of love, Ov. H. 16, 25.—
    B.
    A vacillating, irresolute state of mind, doubt, uncertainty, hesitation, trouble, embarrassment, anxiely:

    qui tibi aestus, qui error, quae tenebrae,

    Cic. Div. in Caecin. 14:

    vario fluctuat aestu,

    Verg. A. 12, 486:

    amor magno irarum fluctuat aestu,

    id. ib. 4, 532; cf. id. ib. 8, 19:

    aestus curaeque graves,

    Hor. S. 1, 2, 110.—
    C.
    In the Epicurean philos. lang. of Lucretius, the undulatory flow or stream of atoms, atomic efflux, as the cause of perception (cf. affluo, I.):

    Perpetuoque fluunt certis ab rebus odores, Frigus ut a fluviis, calor ab sole, aestus ab undis Aequoris, exesor moerorum litora propter, etc.,

    Lucr. 6, 926; and in id. 6, 1002 sq., the magnetic fluid is several times designated by aestus lapidis.

    Lewis & Short latin dictionary > aestus

  • 12 cruor

        cruor ōris, m    [CRV-], blood, bloodshed, gore, a stream of blood: inimici recentissimus: cruore omnia conpleri, S.: cruor emicat alte, O.: viperinus, H.: siccabat veste cruores, blood-stains, V.: arma uncta cruoribus, H.—Fig., bloodshed, murder: civilis: humanus, O.: arma Nondum expiatis uncta cruoribus, H.
    * * *
    blood; (fresh/clotted from wound); (spilt in battle); vegetable/other juice; gore; murder/bloodshed/slaughter; blood (general); stream/flow of blood (L+S)

    Latin-English dictionary > cruor

  • 13 fluctus

    fluctus, ūs (ante-class. form of the gen. sing. fluctuis, Varr. and Nigid. ap. Gell. 4, 16, 1; nom. plur. flucti, Pac. and Att. ap. Non. 488, 12), m. [fluo; cf. fluctio], the peculiar motion of fluids, a flowing, waving.
    I.
    In abstr. (rare; cf.:

    unda, fluentum): jactetur aquae fluctu quoque terra vacillans,

    Lucr. 6, 554 sq. —Of the flowing motion of the magnetic fluid (v. aestus):

    Cogitur offensare pulsareque fluctu Ferrea texta suo,

    Lucr. 6, 1053.—In mal. part., Lucr. 4, 1271; cf. fluctuo, I. a fin.
    II.
    Transf., a flow, flood. —In concr., a wave, billow, surge, esp. of the sea (the predom. signif. of the word in prose and poetry; esp. freq. in the plur.).
    (α).
    Sing.: fons aquae dulcis, qui fluctu totus operiretur, nisi, etc., the flood, i. e. high tide, Cic. Verr. 2, 4, 53, § 118: alia fluctus differt, dissipat visceratim membra, Maria salsa spumant sanguine, Enn. ap. Non. 183, 18 (Trag. v. 144 ed. Vahl.):

    ab saxo avortit fluctus ad litus scapham,

    Plaut. Rud. 1, 2, 76; 82:

    fluctum a saxo frangi,

    Cic. Fam. 9, 16, 6:

    fluctus uti... volutus Ad terras immane sonat per saxa,

    Verg. G. 3, 237:

    ad fluctum aiunt declamare solitum Demosthenem, ut fremitum assuesceret voce vincere,

    to the waves, Cic. Fin. 5, 2, 5.—
    (β).
    Plur.: indu mari magno fluctus extollere certant, Enn. ap. Macr. S. 6, 2 (Ann. v. 425 ed. Vahl.): mulserat huc navim compulsam fluctibus pontus, id. ap. Prisc. p. 870 P. (Ann. v. 257 ed. Vahl.):

    excitatis maximis fluctibus,

    Cic. Rep. 1, 6:

    (insulae) fluctibus cinctae,

    id. ib. 2, 4; cf.:

    Massilia, quae cincta Gallorum gentibus barbariae fluctibus alluitur,

    id. Fl. 26, 63:

    sese fluctibus committere,

    id. Verr. 2, 2, 37, § 91:

    sedatis fluctibus,

    id. Inv. 2, 51, 154:

    puppes ad magnitudinem fluctuum tempestatumque accommodatae,

    Caes. B. G. 3, 13, 3:

    in fluctibus consistere,

    id. ib. 4, 24, 2:

    fluctibus compleri,

    id. ib. 4, 28 fin.:

    luctantem Icariis fluctibus Africum Mercator metuens,

    Hor. C. 1, 1, 15:

    o navis, referent in mare te novi Fluctus,

    id. ib. 1, 14, 2:

    mulcere fluctus et tollere vento,

    Verg. A. 1, 66:

    procella... fluctus ad sidera tollit,

    id. ib. 1, 103:

    revomere salsos fluctus pectore,

    id. ib. 5, 182.—Prov.: excitare fluctus in simpulo, to raise a tempest in a tea-pot, i. e. to make much ado about nothing, Cic. Leg. 3, 16, 36.—
    2.
    Poet. transf., a stream of odors:

    unde fluens volvat varius se fluctus odorum,

    Lucr. 4, 675.—And of a stream of fire:

    atro volvens incendia fluctu,

    Val. Fl. 7, 572.—
    B.
    Trop., like tempestas and unda, and our waves or billows, for turbulence, commotion, disturbance:

    qui in hac tempestate populi jactemur et fluctibus,

    Cic. Planc. 4, 11; cf.

    contionum,

    id. Mil. 2, 5:

    rerum Fluctibus in mediis,

    Hor. Ep. 2, 2, 85; cf. also Lucr. 5, 11:

    hoc omne tempus post consulatum objecimus iis fluctibus, qui per nos a communi peste depulsi, in nosmet ipsos redundarunt,

    Cic. de Or. 1, 1, 3; id. Att. 8, 3, 5:

    fluctus civiles,

    Nep. Att. 6:

    capere irarum fluctus in pectore,

    Lucr. 3, 298; so,

    irarum,

    id. 6, 74; Verg. A. 12, 831; Val. Max. 9, 3 init.:

    tristes curarum,

    Lucr. 6, 34:

    belli,

    id. 5, 1290.

    Lewis & Short latin dictionary > fluctus

  • 14 abfluo

    abfluere, abfluxi, - V INTRANS
    flow/stream/issue (from); flow away; be abundant, abound (in w/ABL)

    Latin-English dictionary > abfluo

  • 15 adfuo

    adfuere, adfuxi, - V INTRANS
    flow/stream/issue (from), flow away; abound in (w/ABL), be abundant, abound

    Latin-English dictionary > adfuo

  • 16 affuo

    affuere, affuxi, - V INTRANS
    flow/stream/issue (from), flow away; abound in (w/ABL), be abundant, abound

    Latin-English dictionary > affuo

  • 17 afluo

    afluere, afluxi, - V INTRANS
    flow/stream/issue (from), flow away; abound in (w/ABL), be abundant, abound

    Latin-English dictionary > afluo

  • 18 influo

    in-flŭo, xi, xum, 3, v. n., to flow or run into.
    I.
    Lit.:

    Hypanis in Pontum influit,

    Cic. Tusc. 1, 39, 94:

    in quem sanguis a jecore per venam illam cavam influit,

    id. N. D. 2, 55, 138:

    lacus qui in flumen Rhodanum influit,

    Caes. B. G. 1, 8; 3, 9, 1:

    palus influit in Sequanam flumen,

    id. ib. 7, 57.— With the simple acc.:

    Oceanum,

    Plin. 6, 24, 28, § 108.—With adv. of place:

    non longe a mari, quo Rhenus influit,

    Caes. B. G. 4, 1:

    huc Lycus, huc Sagaris influit,

    Ov. P. 4, 10, 48:

    influentes capilli,

    flowing down, hanging loose, Cels. 6, 1.— Absol.:

    amnis influens,

    Plin. 6, 7, 7, § 19.—
    II.
    Transf., of things not fluid, to flow, stream, rush, or press into:

    influentes in Italiam Gallorum copiae,

    Cic. Prov. Cons. 13, 32:

    influxisse eo Scythas,

    Plin. 6, 7, 7, § 22; cf.:

    influentibus negotiis,

    Plin. Pan. 81:

    influens atque effluens divinus animus tamquam influere possumus,

    Cic. Univ. 13: in universorum animos, steal into, insinuate one ' s self into, id. Off. 2, 9, 31:

    in aures,

    id. Lael. 25, 96:

    oratio quam maxime in sensus eorum qui audiunt influat,

    id. de Or. 3, 24, 91:

    in animos teneros atque molles,

    id. Leg. 2, 15, 38:

    sermone Graeco in proximas Asiae civitates influente,

    Quint. 12, 10, 16:

    aliquid ex illa lenitate ad hanc vim acerrimam,

    Cic. de Or. 2, 53, 212:

    quis influentis dona fortunae abnuit,

    overflowing, abounding, Sen. Thyest. 536.

    Lewis & Short latin dictionary > influo

  • 19 innato

    in-năto, āvi, ātum, 1, v. a., to swim or float in or upon ( poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.
    A.
    Homines flumini innatant, Plin. 8, 25, 38, § 93:

    aquis pluma innatans,

    id. 18, 35, 86, § 360:

    lactuca innatat acri Post vinum stomacho ( = supernatat, non subsidet),

    Hor. S. 2, 4, 59; cf.:

    dulce (vinum) stomacho innatat, austerum facilius concoquitur,

    Plin. 23, 1, 22, § 38.—
    (β).
    With acc.:

    undam innatat alnus,

    swims the stream, Verg. G. 2, 451.—
    B.
    To swim or float into:

    cum pisciculi parvi in concham hiantem innataverunt,

    Cic. N. D. 2, 48, 123. —
    2.
    To flow over, overflow:

    Nilus fecundus innatat terrae,

    Plin. 5, 9, 9, § 54; so,

    innatat campis (Tiberis),

    Plin. Ep. 8, 17, 2:

    innatat unda freto dulcis,

    the fresh water flows into the sea, Ov. P. 4, 10, 63.—
    3.
    To swim or float among, to be intermingled with:

    inter hos latent arteriae... his innatant venae,

    Plin. 11, 37, 89, § 219.—
    II.
    Trop.
    A.
    Innatans illa verborum facilitas, floating on the surface, superficial, Quint. 10, 7, 28; 7, 1, 44.—
    B.
    Of the hair, to float or flow:

    tenui vagus innatat undā Crinis,

    Val. Fl. 3, 525.

    Lewis & Short latin dictionary > innato

  • 20 redundo

    red-undo, āvi, ātum, 1, v. n.; of water, from being over full, to run back or over, to pour over, stream over, overflow (freq. and class.; a favorite word of Cic., esp. in trop. senses; not in Cæs., Verg., or Hor.; cf.: refluo, recurro).
    I.
    Lit.:

    mare neque redundat unquam neque effunditur,

    Cic. N. D. 2, 45, 116:

    si lacus Albanus redundasset,

    id. Div. 2, 32, 69; so,

    lacus,

    id. ib. 1, 44, 100; cf. Suet. Claud. 32: redundantibus cloacis, Sall. H. Fragm. ap. Non. 138, 7 (id. H. 3, 26 Dietsch):

    Nilus campis redundat,

    Lucr. 6, 712; so,

    fons campis,

    id. 5, 603; and:

    aqua gutture pleno,

    Ov. R. Am. 536:

    cum pituita redundat aut bilis,

    Cic. Tusc. 4, 10, 23; cf.:

    locos pituitosos et quasi redundantes,

    id. Fat. 4, 7:

    sanguis in ora et oculos redundat,

    Flor. 3, 17, 8. —
    b.
    Poet., in part. pass.:

    redundatus = redundans: amne redundatis fossa madebat aquis,

    Ov. F. 6, 402; and for undans: (Boreae vis saeva) redundatas flumine cogit aquas, the swelling, surging waters (opp. aequato siccis aquilonibus Istro), id. Tr. 3, 10, 52.—
    B.
    Transf.: redundare aliquā re, or absol., to be over full of, to overflow with any thing.
    1.
    Of things:

    quae (crux) etiam nunc civis Romani sanguine redundat,

    is soaked with, Cic. Verr. 2, 4, 11, § 26; cf.:

    sanguine hostium Africa,

    id. Imp. Pomp. 11, 30; and id. Cat. 3, 10, 24:

    largus manat cruor: ora redundant Et patulae nares,

    Luc. 9, 812.—
    2.
    Of persons:

    hesternā cenā redundantes,

    Plin. Pan. 63, 3. —
    II.
    Trop., to flow forth in excess, superabound, redound, to be superfluous, redundant; to flow forth freely, to be copious, to abound:

    is (Molo) dedit operam, ut nimis redundantes nos juvenili quādam dicendi impunitate et licentiā reprimeret, et quasi extra ripas diffluentes coërceret,

    Cic. Brut. 91, 316:

    ne aut non compleas verbis, quod proposueris, aut redundes,

    id. Part. Or. 7, 18; cf.:

    Stesichorus redundat atque effunditur,

    Quint. 10, 1, 62:

    Asiatici oratores parum pressi et nimis redundantes,

    Cic. Brut. 13, 51; id. de Or. 2, 21, 88; cf. Quint. 9, 4, 116; 12, 10, 12; 17:

    hoc tempus omne post consulatum objecimus iis fluctibus, qui per nos a communi peste depulsi, in nosmet ipsos redundarunt,

    Cic. de Or. 1, 1, 3:

    quod redundabit de vestro frumentario quaestu,

    id. Verr. 2, 3, 66, § 155:

    quorum (vitiorum) ad amicos redundet infamia,

    id. Lael. 21, 76: vitia Atheniensium in civitatem nostram, id. Rep. 1, 3, 5:

    si ex hoc beneficio nullum in me periculum redundavit,

    id. Sull. 9, 27; cf.:

    servi, ad quos aliquantum etiam ex cottidianis sumptibus ac luxurie redundet,

    id. Cael. 23, 57 fin.:

    in genus auctoris miseri fortuna redundat,

    Ov. Tr. 3, 1, 73:

    nationes, quae numero hominum ac multitudine ipsa poterant in provincias nostras redundare,

    id. Prov. Cons. 12, 31:

    si haec in eum annum redundarint,

    id. Mur. 39, 85:

    quod laudem adulescentis propinqui existimo etiam ad meum aliquem fructum redundare,

    to redound, id. Lig. 3, 8; cf.:

    gaudeo tuā gloriā, cujus ad me pars aliqua redundat,

    Plin. Ep. 5, 12, 2:

    omnium quidem beneficiorum quae merentibus tribuuntur non ad ipsos gaudium magis quam ad similes redundat,

    id. Pan. 62, 1; Quint. 12, 2, 19:

    nisi operum suorum ad se laudem, manubias ad patriam redundare maluisset,

    Val. Max. 4, 3, 13:

    ut gloria ejus ad ipsum redundaret,

    id. 8, 14, ext. 4;

    Auct. B. Alex. 60, 2: animus per se multa desiderat, quae ad officium fructumve corporis non redundant,

    Lact. 7, 11, 7:

    ex rerum cognitione efflorescat et redundet oportet oratio,

    pour forth copiously, abundantly, Cic. de Or. 1, 6, 20:

    ex meo tenui vectigali... aliquid etiam redundabit,

    something will still remain, id. Par. 6, 3, 49:

    non reus ex eā causā redundat Postumus,

    does not appear to be guilty, id. Rab. Post. 5, 11:

    hinc illae extraordinariae pecuniae redundarunt,

    have flowed, proceeded, id. Verr. 2, 1, 39, § 100; cf. id. ib. 2, 3, 43, § 103: ne quid hoc parricidā civium interfecto, invidiae mihi in posteritatem redundaret, should redound to or fall upon me, id. Cat. 1, 12, 29. —
    * b.
    Poet., with acc.:

    Vulturnus Raucis talia faucibus redundat,

    spouts forth, Stat. S. 4, 3, 71.—
    B.
    Transf., to be present in excess; to be redundant, superabound; and: redundare aliquā re, to have an excess or redundancy of any thing: redundat aurum ac thesauri patent, Lucil. ap. Non. 384, 17:

    in quibus (definitionibus) neque abesse quicquam decet neque redundare,

    Cic. de Or. 2, 19, 83; cf.:

    ut neque in Antonio deesset hic ornatus orationis neque in Crasso redundaret,

    id. ib. 3, 4, 16; Quint. 1, 4, 9:

    ut nulla (species) neque praetermittatur neque redundet,

    Cic. Or. 33, 117:

    munitus indicibus fuit, quorum hodie copia redundat,

    id. Sest. 44, 95:

    splendidissimorum hominum multitudine,

    id. Pis. 11, 25; cf.:

    redundante multitudine,

    Tac. H. 2, 93:

    quod bonum mihi redundat,

    Cic. Q. Fr. 3, 9, 1:

    quo posset urbs et accipere ex mari, quo egeret, et reddere, quo redundaret,

    id. Rep. 2, 5, 10:

    omnibus vel ornamentis vel praesidiis redundare,

    id. Fam. 3, 10, 5:

    tuus deus non digito uno redundat, sed capite, collo, cervicibus, etc.,

    id. N. D. 1, 35, 99:

    hominum multitudine,

    id. Pis. 11, 25; cf.

    armis,

    Tac. H. 2, 32:

    hi clientelis etiam exterarum nationum redundabant,

    id. Or. 36:

    acerbissimo luctu redundaret ista victoria,

    Cic. Lig. 5, 15:

    Curiana defensio tota redundavit hilaritate quādam et joco,

    id. de Or. 2, 54, 221.— Hence, rĕdundans, antis, P. a., overflowing, superfluous, excessive, redundant:

    amputatio et decussio redundantioris nitoris,

    Tert. Cult. Fem. 2, 9.— Adv.: rĕdundanter, redundantly, superfluously, excessively, Plin. Ep. 1, 20, 21.— Comp., Ambros. Ep. 82, 27.

    Lewis & Short latin dictionary > redundo

См. также в других словарях:

  • Stream — Stream, v. i. [imp. & p. p. {Streamed}; p. pr. & vb. n. {Streaming}.] 1. To issue or flow in a stream; to flow freely or in a current, as a fluid or whatever is likened to fluids; as, tears streamed from her eyes. [1913 Webster] Beneath those… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Stream function — The stream function is defined for two dimensional flows of various kinds. The stream function can be used to plot streamlines, which represent the trajectories of particles in a steady flow. Streamlines are perpendicular to equipotential lines.… …   Wikipedia

  • Flow cytometry — Analysis of a marine sample of photosynthetic picoplankton by flow cytometry showing three different populations (Prochlorococcus, Synechococcus, and picoeukaryotes) Flow cytometry (abbreviated: FCM) is a technique for counting and examining… …   Wikipedia

  • Stream — For other uses, see Stream (disambiguation). Rivulet redirects here. For the moth, see Rivulet (moth). Butchers Creek, Omeo, Victoria, Australia. A stream is a body of water with a current, confined within a bed and stream banks. Depending on i …   Wikipedia

  • stream — stream1 W3 [stri:m] n ▬▬▬▬▬▬▬ 1¦(small river)¦ 2¦(continuous series)¦ 3¦(air/water)¦ 4 come on stream 5¦(school)¦ ▬▬▬▬▬▬▬ [: Old English;] 1.) ¦(SMALL RIVER)¦ a natural flow of water that moves across the land and is narrower than a river …   Dictionary of contemporary English

  • stream capture — the process by which the range of a species is extended through the switch of the flow of a stream or a part of a stream from one drainage basin to another …   Dictionary of ichthyology

  • Flow measurement — is the quantification of bulk fluid movement. Flow can be measured in a variety of ways. Positive displacement flow meters acumulate a fixed volume of fluid and then count the number of times the volume is filled to measure flow. Other flow… …   Wikipedia

  • Stream load — is a geologic term referring to the solid matter carried by a stream (Strahler and Strahler, 2006). Erosion continually removes mineral material from the bed and banks of the stream channel, adding this material to the regular flow of water. The… …   Wikipedia

  • flow — vb issue, emanate, proceed, stem, derive, *spring, arise, rise, originate Analogous words: emerge, *appear, loom: start, *begin, commence flow n Flow, stream, current, flood, tide, flux are comparable when meaning something issuing or moving in a …   New Dictionary of Synonyms

  • stream — [strēm] n. [ME strem < OE stream, akin to Ger strom < IE base * sreu , to flow > Gr rheein, to flow] 1. a current or flow of water or other liquid, esp. one running along the surface of the earth; specif., a small river 2. a steady… …   English World dictionary

  • Stream thrust averaging — is a process used to convert 3 dimensional flow through a duct into 1 dimensional uniform flow. It makes the assumptions that the flow is mixed adiabatically and without friction. However, due to the mixing process, there is a net increase in the …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»